In de rij voor vuurwerk: het is weer tijd voor onze jaarlijkse zelf gecreëerde ramp

Gisteren, zaterdag 28 december, stonden al in de vroege morgen hele rijen mensen voor de circa 900 vuurwerkverkooppunten die Nederland nog altijd telt. Negenhonderd verkooppunten voor pakweg 1,5 miljoen Nederlanders (10 tot 12 procent van onze bevolking) die er een ontembaar genoegen in scheppen om zelf vuurwerk af te steken.

(tekst: Wim Meijer)

Sommige verkooppunten openden hun deuren al meteen om 00.00 uur, midden in de nacht dus, om te voldoen aan de behoefte van al die liefhebbers die niet snel genoeg het door hun bestelde pakket vuurwerk in bezit konden krijgen. Wat een plezier zal ’t weer worden straks in dat eerste halve uurtje van 2025! Het is het enige halfuurtje van het jaar waarvan je vooraf al kunt invullen hoe dat gaat verlopen. Natuurlijk veel ‘ohhhh en ahhhh’ bij het zien van de vaak indrukwekkende vuurpijlen, fonteinen, cakeboxen en grondbloemen. Maar helaas, ook veel (zeg maar gerust veel te veel) ‘auw’ door het gebruik van bommen, granaten en cobra’s.

IJmond Nieuws

Vuurwerkpakketten wachtend in de overvolle vuurwerkmagazijnen 

Hoe groot de bewondering ook mag zijn voor het goedgekeurde en veilig afgestoken siervuurwerk, kijken we om half een ’s nachts naar de resultante van de eerste 30 minuten van het nieuwe jaar dan is er weinig reden meer tot vrolijkheid. Dan is het niet meer de bewondering voor die fraaie vuurregens die is blijven hangen, maar de aanblik van een slagveld van vuurwerkafval op de straten, grote wolken fijnstof (fijnstofuitstoot tijdens oud en nieuw is ongeveer 5% van de totale nationale fijnstofuitstoot in een heel jaar), schade aan ruiten, brievenbussen, bushokjes, auto’s, altijd wel een paar huizen met rieten daken die voor extra ‘vuurwerk’ zorgen, ziekenhuizen die de aanloop van brandwondslachtoffers nauwelijks bij kunnen houden, (huis)dieren die compleet van slag raken en lange tijd blijven, en gemiddeld ieder jaar opnieuw tenminste 1 dodelijk slachtoffer. Hoezo “Gelukkig Nieuwjaar’?

Pixabay

Met stijgende verbazing constateer ik ieder jaar opnieuw hoe we in staat zijn om met elkaar, in de vroege ochtend van 1 januari, onze eigen ramp te creëren en daar maar liefst het lieve sommetje van ruim 100 miljoen euro voor over hebben. Dat is heel veel geld, maar lang niet zoveel als het geld wat nodig is om alle directe en indirecte schade te dekken, die door het afsteken van vuurwerk wordt veroorzaakt. Want die schade blijft lang niet beperkt tot die meetbare schade die door de schadeverzekeringen worden vergoed. Denk alleen al aan alle medische kosten voor vuurwerkslachtoffers, variërend van brandwonden en amputaties tot oogletsel en gehoorschade. En niet alleen de medische kosten, maar ook het verlies aan arbeidsproductiviteit als gevolg van geheel of gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid ten gevolge van door vuurwerk veroorzaakt letsel.

Ik weet ‘t: ongetwijfeld zijn er een flink aantal onder u (ik ga uit van 10 tot 12 % van de lezers) die het niet echts eens zijn met wat ik vandaag schrijf. Tegen hen zou ik willen zeggen: “Toegegeven, wie ben ik om stelling te nemen tegen iets waar veel mensen toch een soort van plezier aan beleven. Maar ja, als er zoveel narigheid ontstaat voor het plezier van 'slechts' 10% van de bevolking, dan klopt er toch iets niet. Dat kun je toch op je vingers natellen… nóg wel!”

Column van kinderboekenschrijfster Bibi Dumon Tak

Terwijl ik vanmorgen deze column schreef luisterde ik ook naar het radioprogramma ‘Vroege Vogels’. Iedere zondagmorgen wordt in dat programma een column voorgelezen. Dit keer was het de beurt aan kinderboekenschrijfster Bibi Dumon Tak. In haar column van vandaag “Het jaarlijkse oorlogscarnaval” maaide ze op indrukwekkende wijze het gras voor mijn voeten weg. En wat mij betreft liet ik dat met liefde gebeuren vanuit de gedachte: “Als alles al gezegd is op een zo indrukwekkende en overtuigende wijze, wat moet ik er dan nog aan toevoegen?”

Van harte kan ik u dan ook aanraden op te klikken op: Het jaarlijkse oorlogscarnaval

Voor Oudjaarsavond wens ik u allen in ieder geval een fijne en gezonde jaarwisseling, met bubbels, oliebollen, appelflappen, een mooie Oudejaarsconference, een potje scrabble met de familie en bovenal veel liefde en gezondheid in het nieuwe jaar. En neem van mij aan: daar is echt geen vuurwerk voor nodig!

Pixabay