Het Verhaal van de Dag neemt je vandaag 35 jaar mee terug in de tijd, naar 17 mei 1985, toen de Amerikaan William A.Fuqua het wereldrecord ‘Motionless Man’ op zijn naam wist te schrijven met niets anders te doen dan 24 uur nietsdoen.
(tekst: Wim Meijer)
Het lijkt niet bepaald de meest heftige activiteit die je je kunt voorstellen: niets doen. Maar dat kan moeilijker zijn dan je denkt. Want in dit geval verstaan we onder ‘niets doen’ ook werkelijk helemaal niets. Zelfs niet het uitvoeren van de meest subtiele beweging.
Motionless Man
Op 17 mei 1985 was het de Amerikaan William A.Fuqua die uitblonk in dit ‘niets doen’. Met exact 24 uur op de klok wist hij het wereldrecord ‘Motionless Man’ op zijn naam te schrijven. Daarbij was er nog een extra moeilijkheidsgraad ingebouwd: De toeschouwer die hem aan het lachen zou krijgen (en daarmee een einde zou maken aan de recordpoging) zou een beloning krijgen van 100 dollar. Het is niet duidelijk of William Fuqua oordopjes in had en oogkleppen voor, of dat hij gewoon een ernstig gebrek aan humor had. In ieder geval lukte het niemand om ook maar enige vrolijkheid te toveren op het strakke gelaat van de passieve Amerikaan.
Mahatma Gandhi
Met deze 24 uur onafgebroken passiviteit veroverde Fuqua voor de zesde maal een plekje in het beroemde Guiness Book of Records, waarin hij in 1967 voor de eerste maal zijn opwachting maakte met een record van 4 uur en 30 minuten. Door de jaren heen wist hij het record steeds te verbeteren, meestal nadat een concurrent het record naar boven had bijgesteld. Na de 24 uur uit 1985 leek de concurrentie echter volledig afgetroefd. Het duurde daarna dan ook 18 jaar, tot 2003, voordat ene Akshinthala Seshu Babu uit India genadeloos toesloeg.
Gedurende 30 uur en 12 minuten stond dit als Mahatma Gandhi verklede menselijke standbeeld bewegingsloos te ‘niksen’. Hoewel het record inmiddels 17 jaar staat als een huis, was Seshu Babu toch teleurgesteld, omdat hij de door hem beoogde 40 uur niet had gehaald.
Living Statues
Inmiddels hebben figuren zoals Fuqua en Babu veel opvolgers gekregen. Weliswaar houden ze het niet zo lang vol als deze twee passiviteitsfenomenen, maar je kunt tegenwoordig bij geen toeristische trekpleister komen, of er staan wel personen die je ervan verdenkt ten tijde van Sodom achterom te hebben gekeken.
Wereldkampioenschap
Living Statues zijn een fenomeen geworden en zelfs verheven tot een soort combinatie van kunst en sport, waarvoor jaarlijks zelfs een serieus wereldkampioenschap wordt georganiseerd. Al meerdere malen vormde Arnhem het decor voor dit WK. En dit jaar stond het World Living Statues Festival gepland in Ede. Het zal echter niemand verbazen dat ook dit evenement is geannuleerd vanwege de coronacrisis. Dat wordt dus wachten tot 2021, ook voor de uit Berlijn afkomstige John Eike die al meerdere malen als winnaar uit de bus kwam. Een van zijn opvallende winnende creaties was de zogenaamde ‘Blanco’-act. Geheel in het wit presenteerde hij zich als ‘statue’ dat nog afgeschilderd moest worden. Het was aan het publiek om die klus te klaren. Hieronder een korte reportage over John Eike.
