Het Engelstalige woord ‘Nature’ zullen de meesten gemakkelijk vertalen naar ‘Natuur’. Gaat het om de betekenis van ‘Nurture’ daarentegen, dan moeten velen toch even zoeken via Google.
Tekst en foto’s Charles Duijff
De aanleiding van deze column is mijn adoratie van de natuur. De natuur die we koesteren met z’n allen. Immers, zodra we vrij zijn van werk of studie, kiezen we massaal voor de natuur. Even naar het bos, de duinen of de kust….De recente corona-omstandigheden lieten recent zien hoe mensen massaal op de lock-down reageerden en de natuur opzochten. Landgoederen, strandparkeerplaatsen en parken moesten met spoed tijdelijk worden afgesloten.
Nature
Wanneer we het hebben over de natuur denken we dus in de eerste plaats aan flora en fauna, aan een mooi landschap en de zee…..
Maar we maken ook zelf deel uit van Nature. We leven met mensen, dieren, vogels, vissen, insecten en noem maar op, samen op onze planeet. Waar het gaat om onze Nature-aspecten, dan heb ik het over ons genetisch materiaal, ons DNA (Afkorting vanuit het Engels: DeoxyriboNucleicAcid). Dan heb ik het ook over onze zintuigen. Over sexualiteit. Dit alles verantwoordelijk onze persoonlijke aanleg en onze persoonlijkheid die daaruit kan ontstaan. Ik schrijf met opzet kán ontstaan, want daarbij spelen ook onze omgevingsfactoren een belangrijke rol:
Nurture
De vertaling van Nurture is ‘koesteren’. We hebben het dan over opvoeden, over een liefdevolle verzorging, vertroeteling, verwend worden, maar ook over bescherming en in de dierenwereld bijvoorbeeld over ‘broeden’. De Zwanenfamilie koestert haar eieren. Het gaat ook over een veilige- en kwalitatief goede leefomgeving. Over huisvestiging en onderwijs. Over de beleving van religie niet te vergeten. Religie kan voor een gevoel van veiligheid en geborgenheid zorgen, maar ook voor onderdrukking en uitsluiting. Cultuur is natuurlijk ook een belangrijk aspect. Bevooroordeling en discriminatie ook helaas.
Onze start op de planeet
Bij de geboorte van een baby wordt de nieuwe wereldburger beschouwd als een ‘onbeschreven blad’. Dat was ook ú dus, gedurende de eerste ogenblikken van uw bestaan. Een ‘tabula rasa’, een ‘schone lei’ Zelfs uw 1e vliegreis per ooievaar kreeg u niet mee.
U groeide op tot de persoonlijkheid die u inmiddels bent. De vraag die u zich daarbij kunt stellen is: ‘Is mijn persoonlijkheid aangeboren, of ontstaan door alles wat ik heb aangeleerd en tot nu toe meemaakte?’ Daarmee beland ik meteen bij de betekenis van de openingszin van dit artikel Nature versus Nurture, een vraagstuk waarover door filosofen (denkers) en wetenschappers al eeuwen wordt nagedacht en gesproken. Versus veronderstelt een tegenstelling. In de 17e en 18e eeuw werd al volop gediscussieerd over het tot stand komen van onze persoonlijkheid.
Nurture
Aanhangers van een mijnheer John Locke (17e eeuw) schrijven onze persoonlijkheid toe aan louter onze opvoeding. In hun visie liet ook u zich volledig vormen naar de wil van uw ouders of verzorgers. Uw leerkrachten niet te vergeten…Persoonlijke aanleg zou dan geen rol spelen.
Nature:
Tegenhangers als Jean-Jacques Rousseau en zijn aanhangers (18e eeuw) waren van mening dat uw persoonlijkheid tijdens uw bestaan louter wordt gevormd door erfelijkheid. Uw genen (DNA) kreeg u mee van uw ouders en deze genen zouden uw persoonlijkheid bepalen. Opvoeding zou daarbij geen enkele rol spelen. Meerdere kinderen van dezelfde ouders uit één gezin leveren toch meestal niet dezelfde persoonlijkheden op. Gedrag en karakters kunnen enorm verschillen. Uw broer en u kunnen twee totaal verschillende persoonlijkheden zijn geworden, ondanks dezelfde genen en DNA dat uw ouders u meegaven. Via dat DNA kan tegenwoordig snel worden vastgesteld wie uw biologische ouders zijn, en wie uw echte broers of zussen zijn. Ook voor het oplossen van misdaad speelt DNA een belangrijke rol.
Er valt nog genoeg over te discussiëren, maar dat is niet mijn bedoeling van dit artikel. Toets ‘nature versus nurture’ in op Google en u vindt veel informatie.
Maar waarom dan mijn keuze voor dit onderwerp?
Ik wandelde recent in het gebied van de Amsterdamse Waterleidingduinen in Vogelenzang en de altijd imponerende natuurpracht van dit gebied, deed me weer denken aan de lectuur die ik las over het nature-nurture vraagstuk. Lectuur waarin ondermeer wordt verteld over het belang van o.a. flora tijdens ons groeiproces. Niet voor niets kiezen mensen in hun vrije tijd voor een wandeling door bos, duin, of over het strand. Mensen die opgroeien in een ‘groene omgeving’ blijken geestelijk weerbaarder, en het heeft een positief effect op hun gezondheid. Patiënten die vanuit een ziekenhuisbed uitkijken op een groene buitenomgeving ondervinden een sneller herstelproces.
Positieve gevolgen van groen in de woonomgeving
Op steeds meer locaties in steden, waar ruimte is voor een strook groen, zorgt de aanleg daarvan voor een prettige- en warmere woonomgeving. Minder steen en meer groen. Buren delen samen het onderhoud van het groen (flora) en dat geeft een positief effect op de sociale woonomgeving….Zij hebben hierdoor positief contact met elkaar en er ontstaat saamhorigheid…. Wie voldoende middelen heeft, zal meestal kiezen voor een woning omgeven door een tuin. In elk geval een voor- en/of achtertuin….
Hieronder en hierboven voorbeelden, waarbij steen door voldoende ruimte kon wijken voor groen
Onze jeugd
Nu steeds meer bekend wordt over het voordeel van groen in onze woon- maar zeker ook schoolomgeving, worden steeds meer schoolpleinen samen met de leerlingen ‘groen’ ingericht. Minder speelpleinen met uitsluitend stenen tegels. Zie daarvoor ook
Hieronder nog enkele foto’s over dit onderwerp
