Een nieuwe column van milieuactiviste Reva Beek over veganistisch koken en de Oktober Vegan Challenge.
Een maand ‘aan de planten’
(Door: Reva Beek)
Afgelopen week was ik bij mijn oudste zus in Rotterdam op bezoek omdat mijn nichtje jarig was.
Ik kom uit een groot gezin met twee broers en twee zussen, die bij elkaar voor elf nichtjes en neefjes hebben gezorgd, en inclusief aanhang, ex-aanhang en een stiefmama met kinderen en kleinkinderen, komen we jaarlijks uit op ruim 25 familieverjaardagen. Tijdens deze verjaardagen kun je altijd rekenen op de lekkerste home made snacks en soep, en als je geluk hebt ook nog een zelfgebakken taart.
Eten is bij ons thuis altijd een veel besproken onderwerp geweest. Mijn moeder hield erg van koken en dat hebben wij allemaal van haar meegekregen. Zo gaat er geen samenzijn aan ons voorbij zonder dat er iemand binnen vijf minuten over eten begint en dat houden we dan rustig nog een lange tijd, zo niet de rest van de dag vol.
Sinds ik begin dit jaar het besluit heb genomen om geen dierlijke producten meer te eten, met uitzonderingen daargelaten voor verjaardagstaarten en vakantie ijsjes, heeft dat niet alleen voor mijn eetgedrag consequenties, maar is mijn hele familie enigszins gedupeerd. We zijn allemaal dankbare eters die je nooit iets naar de zijkant van hun bord zult zien schuiven, maar nu opeens is er een spelbreker in ons midden die het allemaal zonodig een stukje ingewikkelder moet maken, want veganistisch koken is best een uitdaging als je er nog niet zo bekend mee bent.
Nou moet ik er wel bij zeggen dat dat niet voor mijn zussen geldt, want zij zijn al jaren een voorbeeld voor mij op het gebied van bewustwording als het gaat om verduurzamen en verantwoorde voeding. Het is misschien ook niet zozeer het veganistische koken dat aan de kaak wordt gesteld, maar meer de gedachten erachter, die inmiddels hete, doch gevoelige onderwerpen zijn geworden. En als veganist word je al gauw een woordvoerder van het plantaardige dieet.
Ik denk overigens dat de meesten in mijn familie er “stiekum” net zo over denken zoals ik, maar om de stap te zetten, moeten ze zich over een hoge drempel van smeuïge kaasjes, gebakken spekjes en gebraden worst heen zetten, en dat lijkt vooralsnog een onmogelijke taak.
Denk overigens niet dat ik geen liefhebber was van dat alles. Ik vind al die smaken fantastisch uitgevonden en heb er heel lang erg van genoten, maar inmiddels heeft mijn geweten een grotere invloed op mij dan mijn smaakpapillen en mis ik het dus ook niet (echt) meer.
Maar blijkbaar inspireert mijn dier/planeet/gewetensvol-vriendelijk dieet toch een beetje, want mijn oudste zus doet deze maand met haar gezin mee aan de Oktober Vegan Challenge en gaat zodoende een maand aan de planten. Niet zozeer met het idee dat ze hierna de knoop gaat doorhakken, maar ze is benieuwd naar welke gerechten er allemaal een diervriendelijke variant hebben, of het logistiek en financieel ook haalbaar is, en of ze haar kinderen in leven weet te houden zonder melk en eieren.
En daarom voor de geïnteresseerden een pannenkoekenrecept, waar ik mijn zoon heel gelukkig mee maak en waarmee jullie hier en daar een eitje kunnen laten liggen.
American Pancakes
400 gram meel
2 el suiker (of niet)
1 el bakpoeder
240 ml melk (als in amandel, rijst, soja, cocos of haver)
2 el plantaardige olie
Snuf zout
1 tl appelciderazijn (onmisbaar)
1 el bakolie
1 tl bakingsoda (onmisbaar)
- Doe alle ingrediënten, behalve de appelciderazijn, bakingsoda en de bakolie in een kom en roer door elkaar. Schep een theelepel bakingsoda op het beslag, gevolgd door de appelciderazijn. (dit gaat bubbelen) Roer daarna goed door het beslag.
- Bak de pannenkoek nu zoals je dat gewend bent, houd er alleen rekening mee dat dit beslag dikker is en zo ook de pannenkoek, zoals de American Pancake.
- Doe er een lik stroop op en versier met fruit.
