Het Verhaal van de Dag neemt je vandaag 75 jaar mee terug in de tijd, naar 5 september 1945, toen in Glasgow de Schotse singer-songwriter Al Stewart werd geboren; een muzikaal jongetje dat op zijn 13e de gitaar ontdekte en vanaf dat moment de school alleen nog maar zag als tijdsverlies. Op zijn 16e stapte hij vanuit de schoolbanken rechtstreeks het podium op, waar hij tot op de dag van vandaag nooit meer vanaf is gekomen.
(tekst: Wim Meijer)
Herinneringen
Sommige dingen kunnen herinneringen sterk oproepen. Muziek is daar een van. Denk ik aan Al Stewart dan denk ik aan ‘On The Border’, de tweede track op het legendarische studioalbum Year of the Cat.
Halverwege januari 1977 reed ik in mijn eerste zelfverdiende autootje, een tien jaar oude Fiat 124, beter bekend als ‘botervlootje’, door de besneeuwde grensstreek tussen Oldenzaal en het Duitse Rheine, grenzeloos verliefd, op weg naar het Duitse Harzgebergte voor een romantisch weekend met mijn toenmalige ‘grote liefde’
Botervlootje
Dat liefde iedere vorm van realiteitszin ondermijnt en mensen soms verleidt tot het nemen van grote risico’s wordt duidelijk als ik vertel dat mijn auto niet echt winterbestendig was. Allereerst reed mijn ‘botervlootje’ op gas. Dat leverde weliswaar een forse besparing op qua brandstofprijs, nadeel was echter dat dit Fiatje wel erg gek was op LPG en moeiteloos iedere 6 à 7 kilometer een hele liter wegslokte. Daarbij kwam dat het starten met LPG een onmogelijke opgave bleek, dat de handshoke niet werkte, de werking van de bougies regelmatig werd ondermijnd door vocht en de carrosserie zichtbaar de strijd met sneeuw en pekel verloor. En dan heb ik het nog niet eens over de sneeuwkettingen die niet om de banden pasten en de afwezigheid van een achterruitverwarming en werkende blowers, waardoor de ijsbloemen zich decoratief op de ruiten nestelden.
Hohegeiss
Al deze ongemakken konden ons niet op andere gedachten brengen. Op naar de Harz, naar het plaatsje Hohegeiss, waar in die tijd het feeërieke sneeuwlandschap van het Duitse middelgebergte nog bruut werd verstoord door de aanwezigheid van prikkeldraad en wachttorens van het IJzeren Gordijn, de toenmalige onnatuurlijke en mensonterende grens tussen Oost- en West-Europa.
Al Stewart
Terwijl we bij Oldenzaal de grens passeerden en ons in een sneeuwjacht waagden over een eindeloos lijkende witte vlakte richting ‘Happy Days in de Harz’ klonken door de eenvoudige speakers in de auto de klanken van Al Stewarts ‘On the Border’.
Het beeld en het gevoel is altijd blijven hangen. Ondanks dat mijn ‘botervlootje’ al lang geleden de strijd tegen de elementen definitief verloor, mijn ‘grote liefde’ van toen al lang heeft plaats gemaakt voor een nog veel grotere liefde, en ook de ijzeren grens bij Hohegeiss al lang is geslecht, is ‘On the Border’ gebleven als een dierbaar muzikaal monumentje in mijn geheugen.
Voor de liefhebbers (en dat zijn er veel) nog een legendarische Al Stewart clip
