Een nieuwe column van milieuactiviste Reva Beek, die zich met liefde hard maakt voor die ene planeet waar we het met z’n allen mee moeten doen. Via eigen vakantie- en vliegervaringen zoomt ze in op de impact van het vliegen op onze aarde en geeft haar lezers als overweging mee:
‘To Fly Or Not To Fly’
Weet je nog, de eerste dag na die zomervakanties waar nooit een eind aan leek te komen? Eindelijk weer je vrienden zien en kennis maken met je nieuwe juf of meester. En steeds ook weer de vraag waar je op vakantie was geweest?
Ik, de op één na jongste uit een groot christelijk gezin, toen ook al een uitstervend ras, groeide op in Heemstede en vond dat altijd een irritante vraag. Want met dat grote christelijke gezin van ons, gingen we nooit verder dan een camping ergens verderop in het land, terwijl de rest van mijn vrienden en klasgenoten hun vakanties veelal in het buitenland mochten vieren.
Heus, die vakanties in eigen land waren hartstikke leuk hoor, maar echt stoer vond ik het toen niet, want er viel weinig op te scheppen over een camping in Drenthe waar wij in onze Simca 1100 met aanhanger tot aan de nok toe volgepropt met kinderen en campingspullen naartoe reden. 
In diezelfde Simca reed mijn vader ook voor de grap het schoolplein op al toeterend tot aan de voordeur, wanneer wij i.v.m. een tandartsbezoek later op school arriveerden. Om je dood te schamen als je 10 bent, dus ik fantaseerde me suf over limoucines, vliegvakanties en hotelkamers.
Een paar jaar later was het dan eindelijk zover. Ik mocht op mijn 16e voor het eerst aan boord stappen van een vliegtuig die mij meenam richting Parijs, samen met de liefde van mijn leven, althans, dat dacht ik toen.
Het hek was van de dam en in de daaropvolgende jaren vloog ik alle kanten op. Ik ging modellenwerk doen en dat betekende vaak van huis en veel in de lucht. Maar ook aan vakanties naar verre oorden was geen gebrek. Bij geen van al die vluchten heb ik me ook maar ooit druk gemaakt over de impact daarvan op ons milieu. Ik moest immers gewoon de wereld zien, geld verdienen, nieuwe stranden ontdekken, indrukken opdoen en mijzelf ontplooien tot een vrouw van de wereld.
Toen mijn zoon geboren werd, wenste ik hem uiteraard ook alles van het mooiste toe en er werd meteen hard gewerkt aan het maken van mooie herinneringen. En daar hoorde natuurlijk ook mooie vakanties bij. Zodoende had die muppet er al snel heel wat vlieguren opzitten, toen er bij mij een belletje ging rinkelen. Want, had ik hem niet iets veel belangrijkers te bieden, zoals de zorg voor zijn toekomst?
Ik vond mijzelf al best milieubewust bezig. Ik recycle bijvoorbeeld al van jongs af aan mijn afval, eet al jaren biologisch, doe het licht in de gang altijd netjes uit en ik had ook al zo hier en daar een spaarlamp aangeschaft.
Maar bij mij viel pas echt het kwartje tijdens het lezen van “De Verborgen Impact” van Babette Porcelijn. Een boek dat inzicht geeft over onze impact op de planeet en wat duidelijk maakt welke keuzes je kunt maken als je wilt verduurzamen.
Ik denk dat iedereen inmiddels best weet dat vliegen heel erg schadelijk voor het milieu is. Toch willen de meeste mensen geen concessies doen aan hun vlieggedrag. Maar als je weet hoeveel impact vliegen daadwerkelijk heeft, dan zou het zomaar kunnen dat het toch aan je geweten begint te knagen.
Zo geeft Babette een voorbeeld over een retourtje Bali waarbij je de impact daarvan kunt vergelijken met 4 jaar autorijden. En om het klimaateffect van één zo’n vlucht te compenseren, zouden er per persoon zo’n 1000 bomen geplant moeten worden.
Toen ik dat las, heb ik voor mijzelf besloten om een halt toe te roepen aan mijn vlieggedrag. Ik ga niet zeggen dat ik nooit meer in een vliegtuig stap, maar voor nu ga ik mij focussen op vakantiebestemmingen waar ik met de fiets, trein of een kano kan komen.
De Verborgen Impact is een absolute aanrader, ik heb het zelfs omgedoopt als mijn nieuwe persoonlijke bijbel. Alles wat je zou moeten weten voor een eco-positief leven, kun je hierin vinden.
