Op zaterdagochtend 18 september organiseren fysiotherapie-praktijk Petra Kooloos en Dansschool Sizzling Salsa een dansworkshop voor mensen met Parkinson en andere niet aangeboren hersenaandoeningen.
- Dansen op vrolijke Caribische muziek maakt iedereen blij, maar voor degenen met Parkinson zijn er aanvullende redenen om dit uit te proberen:
- Parkinson patiënten zijn geneigd hun bewegingen kleiner te maken. Dansen maakt dat de grotere bewegingen weer worden gestimuleerd.
- Er zijn vele voorbeelden van patiënten die “verstarrings-verschijnselen” hebben, maar dan plotseling wel mooi soepel kunnen dansen. Het trainen van gewicht verplaatsen kan hier helpen.
- Soms worden Parkinson patiënten minder positief door hun ziekte. Hun omgeving kan hier soms onder lijden. Plezier maken samen met je partner en kijken naar wat je nog wel kunt, is dan natuurlijk heerlijk!
De Dansworkshop wordt gehouden zaterdag 18 september van 10.00-11.15 uur (incl. koffiepauze) in Gezondheidscentrum de Vroomen aan de buitenrand van St. Pancras. Aanmelden, liefst met een eigen partner kan via [email protected] of 06 40308610.
De deelname kost € 10,- en bij voldoende animo, wordt een vervolg aangeboden.
Achtergrondinformatie
Waarom kan iemand met Parkinson soms met moeite een kort stukje lopen, maar vrijwel zonder problemen dansen?
Parkinson… dat is dat trillen toch?
Voor wie niet weet wat de ziekte van Parkinson inhoudt, hier even een korte samenvatting. Ongeveer één op de 1000 mensen leidt aan Parkinson en de ziekte komt meer voor bij mannen dan bij vrouwen. Bij het woord Parkinson denken veel mensen aan problemen met lopen en tremors (trillingen) van bijvoorbeeld de handen. Echter begint de ziekte heel anders: bijna altijd is het eerste symptoom het verliezen van het reukvermogen. Daarnaast komen ook slaapproblemen en kleine gedragsverandering veel voor in een vroeg stadium. Wat verder in de progressie van de ziekte zijn pas de motorische symptomen te zien: de patiënt krijgt moeite met bewegen en ontwikkelt tremors. De ziekte is niet erfelijk en ontstaat door een verlies van neuronen in een bepaald gebied in de hersenen (de substantia nigra). Hierdoor daalt de dopamine productie, en dopamine is nou net een stofje dat nodig is om de ene neuron te laten communiceren met de andere.
Waarom kan een Parkinson patiënt beter dansen dan lopen?
Kort door de bocht zijn er twee systemen in onze hersenen die de controle van beweging regelen. Het eerste systeem noemen we even de automatische route en regelt de beweging waar we niet bewust bij nadenken, zoals lopen of fietsen. ‘Makkelijke’ bewegingen dus.
Er is ook nog een andere route, die we even de niet-automatisch route noemen. Deze regelt bewegingen die worden gemaakt als reactie op een signaal van buitenaf. Wanneer ik in een drukke winkelstraat loop en er is verder niets bijzonders aan de hand, dan maken mijn hersenen gebruik van de automatische route. Maar als er dan ineens een afvalbak op mijn pad staat en ik daarvoor uitwijk, dan maak ik dus gebruik van de niet-automatische route.
Waarschijnlijk voel je het al aankomen: in Parkinson patiënten is er een probleem met de automatische route. De reden hiervoor is dat in deze patiënten een bepaalde groep hersenstructuren (genaamd de basale ganglia) is aangetast. En deze structuren zijn nou net essentieel voor automatische, ‘makkelijke’ bewegingen.
De andere route is echter wél intact en door deze te stimuleren, krijgt een Parkinson patiënt betere controle over zijn bewegingen. Maar hoe stimuleer je die niet-automatische route dan? Door signalen van buitenaf, cues genaamd! Deze cues kunnen van alles zijn: een gekleurd stuk tape op de grond waarover de patiënt heen moet stappen, een bepaalde aanraking of een bepaald geluid (auditief zoals de maat van de muziek).
Dansen en Parkinson: controle terug!
Je begrijpt nu dat Parkinson patiënten moeite hebben met bewegingen die zij zelf besluiten te doen, maar dat ze geen moeite hebben met bewegingen als reactie op een stimulus van buitenaf. Op dit principe zijn de danslessen voor Parkinson patiënten gebaseerd, deze maken namelijk gebruik van auditieve cues. De muziek, of dat nou salsa is of een andere soort muziek, stimuleert de niet-automatische route waardoor de patiënt betere controle krijgt over zijn bewegingen en lekker kan gaan dansen!
